คือความอบอุ่นในลมหนาว
คือดวงไฟเจิดจ้าของราตรีกาล
ชีวิตนิรันดร์คงไร้ความหมาย หากปราศจากเธอผู้เป็นดั่งลมหายใจ
...
การไม่ได้รับรักตอบ เป็นทุกข์ แต่การต้องลืมคนที่เรารัก เป็นทุกข์กว่า
เขาจึงตัดสินใจบำเพ็ญตนเป็นเซียน
เพื่อให้จดจำ และปกป้องดูแลเธอได้ทุกชาติภพ
แม้ว่า...สิ่งแลกเปลี่ยนนั้นจะเป็นคำสาป...
คำสาปร้ายกาจว่าเขาจะไม่มีวันได้รับ ‘รัก’ จากเธอ
ดอกไม้บานจนโรยราไปปีแล้วปีเล่า
ใบไม้ผลิผ่านร้อนจวบใบไม้ร่วงผ่านหนาวเวียนเปลี่ยนทุกปี...
เขาตามหาเธอจนพบในที่สุด แต่หัวใจเธอกลับมอบแก่ผู้อื่นเสียแล้ว
หากทว่าเขายังคงดื้อรั้น! ถึงมันคือการฝืนชะตา! เพิกเฉยต่อสวรรค์!
เขาก็จะเอาชนะคำสาปนั้นให้จงได้!
Posting Komentar
Posting Komentar